başıdaşlı

sif. və is. dan. Bədbəxt, başıbəlalı, biçarə, yazıq, məzlum (bəzən qarğış, məzəmmət yerində işlənir). Məgər gözlüyün ixtirası və onun işlədilməsi də başıdaşlı kafirlərin işi deyilmi? M. F. A.. Ay başıdaşlı kişi, dinmə, uşaqdır uşağım. M. Ə. S.. Bir kənddə camaat ağlaşaağlaşa yüzbaşının ayağına yıxılıb: «Bəs toxumluğu aparırsınız, biz başıdaşlı nə əkək?» – deyirdi. Ç.. <Arvad:> Arabaçı başıdaşlı səhər gedə bilməzdi? H. S..